RZYM JANA PAWŁA II

Niebo jest dla tych, którzy są tak prości jak dzieci, tak pełni zawierzenia jak one, tak pełni dobroci i czyści. Tylko tacy mogą odnaleźć w Bogu swojego Ojca i stać się za sprawą Jezusa również dziećmi Bożymi.

Jan Paweł II, List do dzieci

Nasza podróż śladami Papieża-Polaka prowadzi nas do charakterystycznego miejsca w centrum Rzymu, jest to główna stacja kolejowa Roma Termini nosząca od wielu lat imię Jana Pawła II. To charakterystyczne miejsce przyjazdu i odjazdu ogromnej liczby turystów, wędrowców i pielgrzymów z najdalszych zakątków świata.

Na Piazza dei Cinquecento, przed największym dworcem kolejowym Termini 18 maja 2011 roku odsłonięty został pomnik Jana Pawła II. To pomnik z brązu wysokości ponad 4 metrów, jest on dziełem włoskiego rzeźbiarza Oliviero Rainaldi. Pomnik przedstawia Papieża z rozłożonymi ramionami; w geście, jak podkreślono, symbolizującym serdeczne objęcie przybywających do Wiecznego Miasta turystów i pielgrzymów.

Po inauguracji pomnika, pojawiły się głosy, że cylindryczny kształt pomnika oraz małe podobieństwo do sylwetki papieża może wywołać dyskusje. Wyjaśniono, że autor inspirował się sławnym zdjęciem, na którym uchwycono moment, gdy papież żartobliwie okrył połą swego płaszcza dziecko siedzące na schodkach w Auli Pawła VI w Watykanie.

Pomnik w 2012 roku został zmodyfikowany. Artysta zmienił pozycję pochylenia głowy i złagodził wyraz spojrzenia oraz „poprawił” płaszcz. Pomnik ponownie został inaugurowany 18 listopada 2012 roku.

Jak dotrzeć do pomnika?

Prosta sprawa: środkami transportu; z każdej części miasta odjeżdżają autobusy, które kierują się do stacji głównej Termini. Metro A i Metro B ma również tu swoje przystanki. Jest to też stacja kolejowa, więc również wiele podmiejskich pociągów jedzie docelowo do stolicy i zatrzymuje się na stacji Termini.

Niech się w Polsce czują tak dobrze, jak w Watykanie i jak u siebie w domu. Niech się w Polsce czują tak jak w Watykanie, skoro papież z Polski musi się czuć dobrze w Watykanie!

Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św. odprawionej na Stadionie X-lecia, 17 czerwca 1983 r.

Watykan to najmniejsze państwo świata pod względem powierzchni i najmniejsze niepodległe państwo pod względem liczby ludności. To także siedziba najwyższych władz Kościoła katolickiego, gdzie rezyduje papież. Obywatele Watykanu to głównie dostojnicy kościelni, księża, zakonnice oraz Gwardia Szwajcarska z rodzinami.

Oprócz tego codziennie przychodzi tu do pracy około 3000 osób mieszkających poza murami Watykanu (pracownicy poczty, radia, sklepów, dworca kolejowego i służby medycznej) . Apteka Watykańska jest otwarta dla wszystkich. Jest dobrze zaopatrzona i bardzo popularna wśród rzymian, ponieważ te same produkty kosztują tu mniej niż we Włoszech. Zwykle też pojawiają się w niej, wcześniej niż w aptekach włoskich, nowe leki wprowadzane na rynek.

Nie zapomnij jednak zabrać ze sobą paszportu lub dowodu osobistego – przekraczasz granicę państwową! Poczta Watykańska oferuje wszystkie podstawowe usługi pocztowe znane na całym świecie. Każdy może skorzystać z jej usług, a nie tylko pracownicy i mieszkańcy Watykanu.

Wielkim powodzeniem wśród kolekcjonerów cieszą się watykańskie znaczki pocztowe okolicznościowe stemple i koperty wydawane z okazji ważnych wydarzeń religijnych i kościelnych. Zwykle ich wartość materialna przekracza w krótkim czasie ich wyjściową wartość nominalną. Siedziba główna Poczty Watykańskiej mieści się samym Watykanie, 200m za bramą św. Anny. Nie zapomnijcie aby z tej oryginalnej poczty wysłać watykańskie kartki pocztowe do swych przyjaciół i rodziny!

Muzea Watykańskie to muzea powstałe ze zbiorów dzieł sztuki gromadzonych i powiększanych przez poszczególnych papieży na przełomie wieków. Wszystko zaczęło się od kolekcji dzieł sztuki gromadzonych przez papieży. Muzea Watykańskie zostały udostępnione szerokiej publiczności w 1787 roku. Obecnie to zespół galerii, muzeów, bibliotek, kaplic, korytarzy i sal wystawowych. Wszystkie eksponaty są niepowtarzalne i warto spędzić tu cały dzień aby je wszystkie obejrzeć.

Eksponaty w muzeum to głównie dary ofiarowywane papieżom oraz z eksponaty pochodzące z wykopalisk. W licznych galeriach zgromadzone są zbiory arrasów czyli pięknych i cennych tkanin, zawierających dużą ilością złotych nici. Pinakoteka Watykańska to galeria pełna wspaniałych obrazów. Do ciągu muzealnego zostały włączone Stanze, czyli pomieszczenia ozdobione freskami przez między innymi Rafaela.

Zwiedzając Muzea watykańskie, nie zapomnijcie odwiedzić watykańskiego klucznika. To pan Gianni Crea , stojący na czele ekipy 10 kluczników, którzy co dzień otwierają i zamykają sale muzealne. W Muzeach Watykańskich jest dokładnie 2797 kluczy.

300 z nich służy do otwierania i zamykania poszczególnych sal. Pozostałe to duplikaty, używane raz w tygodniu, by sprawdzić funkcjonalność zamków i samych kluczy.

Pan Gianni używa systematycznie niemal 3 tysięcy kluczy do Muzeów Watykańskich, w tym do słynnej Kaplicy Sykstyńskiej. Klucznik rozpoczyna pracę o g. 5.45 kiedy przychodzi do siedziby Żandarmerii Watykańskiej, aby pobrać klucze. Towarzyszy mu czterech innych kluczników, z których każdy otwiera następne sale w jednej z części Muzeów Watykańskich.

Z okazji Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 centrum Rzymu odwiedzi wielu pielgrzymów. Możliwość odwiedzania kościołów, oferujących wsparcie duchowe i kulturalne, będzie ważną okazją do spotkania z Kościołem rzymskim, a także bodźcem do nowej ewangelizacji i szeroko zakrojonej pracy misjonarskiej, która powinna na powrót stać się misją tego miasta.

Wiem, że w tym kierunku prowadzone są zmiany w parafii. Niechaj ta miejska misja, wymagająca współpracy duszpasterskiej, pozwoli na bardziej zdecydowane działania ewangelizacyjne w Rzymie.

Jan Paweł II, San Salvatore in Lauro, 19 marca 1997 r.

W poszukiwaniu miejsc dedykowanych Polskiemu Papieżowi, zabiorę Was na spacer w zaciszne miejsce w samym sercu Rzymu.

Niedaleko Watykanu znajduje się malutki kościółek. Jest to Sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej. Położony jest przy Piazza di San Salvatore in Lauro 15, obok ruchliwej ulicy via dei Coronari.

Będąc w okolicy Zamku Świętego Anioła, wystarczy przejść przez Most Świętego Anioła a stamtąd to już tylko kilka kroków. Ukryte głęboko miedzy budynkami, Sanktuarium jest oazą ciszy i spokoju w pobliżu tak hałaśliwego i zatłoczonego centrum miasta.

Kościół został zbudowany na miejscu gaju laurowego w pobliżu rzeki Tybr (stąd nazwa lauro — wawrzyn), prawdopodobnie w XII wieku przez ojców celestynów, został rozbudowany w XV wieku a potem spłonął. Odbudowany został w XVII wieku.

Wewnątrz sanktuarium odnajdziemy kaplicę poświęconą św. Janowi Pawłowi II. Są w niej relikwie naszego rodaka, to głównie przedmioty liturgiczne jak piuska (po włosku zucchetto lub papalina) czyli biała, mała okrągła papieska czapeczka noszona na szczycie głowy oraz kawałek podkoszulka skropionego krwią podczas zamachu na Papieża 13 maja 1981 roku.

Pogodny wizerunek świętego na obrazie wyeksponowany w Sanktuarium wywoła Wasz uśmiech i radość z faktu, że również tu dotarliście w poszukiwaniu Jego śladów.

Kamienie wołać będą… Kamień jest wielką potęgą. Wyrażają się w nim siły natury, które wznoszą ziemię ku górze, oblekając się w kształt wysokich górskich łańcuchów. Kamień może być wielkim zagrożeniem. Ale oprócz tych kamieni, w których pojawia się ta tajemnica stworzenia, są jeszcze kamienie, które służą człowiekowi w dziełach jego geniuszu. Pomyślmy o kamiennych świątyniach, o gotyckich katedrach, o dziełach renesansu, jak ta bazylika św. Piotra…

Jan Paweł II, Przemówienie do młodzieży podczas IX ŚDM, 27 sierpnia 1994 r.

Kopuła bazyliki św. Piotra jest jedną z najbardziej znanych i największych kopuł świata. Kopuła bazyliki św. Piotra jest jednym z najbardziej znanych symboli Rzymu. Rzymianie zwą ją zazwyczaj Cupolone („wielka kopuła”) i dumni są, że urodzili się w jej cieniu.

Jej powszechnie rozpoznawalna forma architektoniczna w dużej mierze odzwierciedla projekt genialnego Michała Anioła Buonarrotiego, który pracował nad jej konstrukcją do końca swego życia, ale zdołał ją wznieść jedynie do końca wysokości bębna, na którym czasza kopuły jest oparta.

Kopuła ma strukturę podwójnej powłoki: wewnętrzna kopuła o grubości około 2 m spełnia funkcję nośną, zewnętrzna powłoka o grubości około 1 m spełnia rolę dachu. Dzięki tak złożonej konstrukcji można stworzono między dwoma powłokami system schodów, które prowadzą na szczyt kopuły i na taras widokowy, z którego roztacza się wspaniała panorama Rzymu.

Waga całkowita kopuły to około 14 000 ton. Wysokość zewnętrzna to ponad 133 m, a średnica zewnętrzna to ponad 58 m. Przejście od dachu bazyliki do tarasu widokowego na szczycie kopuły to 320 schodów. Warto wziąć pod uwagę, to że spora ich część to bardzo wąskie, spiralne schody.

«Venimus, vidimus, Deus vicit». Słowa króla wypowiedziane po wiktorii wiedeńskiej wpisały się w treść naszego Millenium, wpisały się też w treść owego jasnogórskiego jubileuszu, poprzez który wyrażamy dziękczynienie za sześć wieków szczególnej obecności Bogarodzicy w naszych dziejach. Pragnienie zwycięstwa, szlachetnego zwycięstwa, zwycięstwa okupionego trudem i krzyżem, zwycięstwa odnoszonego nawet poprzez klęski – należy do chrześcijańskiego programu życia człowieka. Również i życia Narodu.

Jan Paweł II, Homilia podczas Mszy św. na Stadionie X-lecia w Warszawie, 17 czerwca 1983 r.

Na głównej trasie prowadzącej do Kaplicy Sykstyńskiej znajduje się Sala Sobieskiego, którą  zwiedzający często omijają, wybierając szybszą i krótszą drogę do fresków Michała Anioła.

Jednak mało kto wie, że pomiędzy innymi zachwycającymi dziełami sztuki znajdziemy też obraz Sobieski pod Wiedniem autorstwa Jana Matejki. I to właśnie od niego wzięła się nazwa Sala Sobieskiego, której północną ścianę zajmuje płótno o wielkości ponad 40 m2.

Jan Matejko osobiście zawiózł ten obraz papieżowi Leonowi XIII jako „dar od Narodu Polskiego”. Dzieło miało stać się upamiętnieniem zwycięstwa Jana III Sobieskiego oraz symbolem siły Polski, walczącej o niepodległość.

Stoję przy wejściu do Sykstyny —

Może to wszystko łatwiej było wypowiedzieć językiem

                                    «Księgi Rodzaju» —

Ale Księga czeka na obraz. —  I słusznie. Czekała na swego

                                    Michała Anioła.

Przecież ten, który stwarzał, «widział» —  widział,

                                    że «było dobre».

«Widział», a więc Księga czekała na owoc «widzenia».

O ty, człowieku, który także widzisz, przyjdź —

Przyzywam was wszystkich «widzących» wszechczasów.

Przyzywam ciebie, Michale Aniele!

Jest w Watykanie kaplica, która czeka na owoc twego widzenia!

Widzenie czekało na obraz.

Odkąd Słowo stało się ciałem, widzenie wciąż czeka.

 Stajemy na progu Księgi.

Jan Paweł II, Tryptyk rzymski

Specjalne miejsce wśród watykańskich skarbów zajmuje imponująca Kaplica Sykstyńska.

To miejsce niezwykłe.

Nie tylko z powodu architektury ale głównie dlatego, że możemy podziwiać w niej słynne freski, które są owocem pracy twórczej wielu wielkich mistrzów renesansu włoskiego, a przede wszystkim Michała Anioła Buonarrotiego.

Niewiele miejsc na świecie może zaofiarować taką obfitość historii, sztuki i wiary, zamkniętych w jednym, dość małym wnętrzu.

Wymiary Kaplicy Sykstyńskiej to 40,5 na 13,5 metrów

To właśnie tu odbywa się konklawe, czyli wybory nowego papieża.

Słynny piec, w którym kardynałowie palą kartki papieru użyte do głosowania, służący za system zawiadamiania stojących na placu św. Piotra wiernych o wyborze lub braku wyboru papieża (czyli dym biały lub czarny), jest wstawiany do kaplicy tylko na czas konklawe.

Wybrany na papieża kardynał zaraz po wyborze przygotowuje się do pierwszego spotkania z wiernymi na placu Świętego Piotra.

Ten czas spędza w Pokoju Łez, niewielkim pomieszczeniu przy Kaplicy Sykstyńskiej.

Jedno z najtajniejszych miejsc konklawe znajduje się po lewej stronie od ołtarza. Swą nazwę zawdzięcza temu, że to właśnie tam nowo wybrany papież przeżywa bardzo silne emocje, którym często towarzyszą łzy wzruszenia.

W kaplicy jest całkowity zakaz robienia zdjęć oraz filmowania…

Przyroda cierpi z powodu człowieka. Dar panowania nad przyrodą winniśmy wykorzystywać w poczuciu odpowiedzialności świadomi, że jest to wspólne dobro ludzkości. Tu także chodzi o VII przykazanie: «Nie kradnij!».

Jan Paweł II, 5 czerwca 1991 r.

Rzymie parków i ogrodów botanicznych jest naprawdę wiele, ale ja zabieram Was dziś do miejsca wyjątkowego! Zapraszam Was na spacer do Ogrodów Watykańskich!

Niepowtarzalność tego zielonego zakątka Rzymu, wynika nie tylko z obecności i bogactwa botanicznych gatunków, przeróżnych drzew, krzewów, ziół i kwiatów, będących atrakcją turystyczną dla ludzi kochających przyrodę.

Magiczna atmosfera związana jest przede wszystkim z bliskością watykańskich skarbów: grobu św. Piotra, arcydzieł Muzeów Watykańskich oraz papieża – niezwykłego sąsiada mieszkających w pobliżu ogrodów. To zielony magiczny zakątek odpoczynku i medytacji każdego z papieży.

Ogrody Watykańskie zostały założone przez papieża Mikołaja III w 1279 roku, kiedy to ponownie przeniesiono rezydencję papieską z Pałacu Laterańskiego do Watykanu. Był to pierwszy ogród w Watykanie.

Od wielu lat ogrody dostępne są dla turystów, którzy chcą poznać to zielone miejsca. W ciągu kilku wieków ich wygląd i rozmiar były kilkakrotnie zmieniane. Obecnie ogrody zajmują powierzchnię około 23 hektarów, co stanowi niemal połowę powierzchni Watykanu.

Pomiędzy nimi znajdują się średniowieczne rzeźby, kapliczki i groty. Spacer przebiega alejkami z fontannami o różnorodnych formach, z których największe wrażenie robi ta w kształcie statku. Jest tu też dom letni oraz budynek Radia Papieskiego a także lądowisko dla helikopterów.

Ogrody można zwiedzać pieszo, ale jedynie w grupach z przewodnikiem watykańskim lub też z pokładu mikrobusu objeżdżającego najważniejsze aleje papieskiego parku.

Ogrody watykańskie to skarb sztuki, historii i wiary. Nie możecie ich ominąć podążając Śladami św Jana Pawła II!

Historia uczyniła św. Stanisława również patronem narodowej jedności. Kiedy w 1253 r. Polacy doczekali się kanonizacji pierwszego syna swojej ziemi, Polska boleśnie doświadczała podziału dzielnicowego. I właśnie ta kanonizacja wzbudziła w książętach z pozostającego u władzy rodu Piastów potrzebę zgromadzenia się w Krakowie, aby przy grobie św. Stanisława i w miejscu jego męczeństwa dzielić wspólną radość z wyniesienia Rodaka na ołtarze Kościoła powszechnego. Wszyscy widzieli w nim swego patrona i pośrednika przed Bogiem. Wiązali z nim nadzieje na lepszą przyszłość Ojczyzny. Z legendy, która głosiła, że posiekane podczas zabójstwa ciało Stanisława miało się na nowo zrosnąć, rodziła się nadzieja, że Polska piastowska przezwycięży dynastyczne rozbicie i wróci jako państwo do trwałej jedności. W tej nadziei od czasu kanonizacji obrano świętego Biskupa Krakowa na głównego Patrona Polski i Ojca Ojczyzny.

Jan Paweł II, List z okazji 750-lecia kanonizacji św. Stanisława, Watykan, 8 maja 2003 r.

Kościół Św. Stanisława Biskupa i Męczennika przy via delle Botteghe Oscure, znajduje się zaledwie kilka kroków od pl. Weneckiego i stanowi centrum duszpasterstwa polskiego w Rzymie.

Od roku 1948 do 2003 r. przy kościele funkcjonował Centralny Ośrodek Duszpasterstwa Emigracyjnego & Polonijnego.

Wzniesiony został prawdopodobnie w IV wieku, następnie odbudowany prawie od fundamentów i wielokrotnie restaurowany. Ostateczny remont kościoła przeprowadził rektor x. abp Szczepan Wesoły przed obchodami 400-lecia konsekracji, dzięki wydatnej pomocy Polonii na świecie i papieża Jana Pawła II.

W pobliżu kościoła znajduje się via dei Polacchi i vicolo dei Polacchi, czyli ul. Polaków i al. Polaków, na których widnieją odpowiednie tablice informacyjne.

Kościół posiada cztery boczne ołtarze, w których są umieszczone obrazy polskich i włoskich artystów malarzy z początku XVIII wieku. Wystrój Kościoła jest z czasów króla Stanisława Augusta, dlatego odnajdziemy tam jego herb. Możemy podziwiać tu obrazy przedstawiające:

• św. Stanisława,
• św. Jadwigi Śląskiej
• św. Kazimierza
• św. Jana Kantego
• obraz w głównym ołtarzu przedstawiający Chrystusa Zbawiciela w towarzystwie św.św. Stanisława i Wojciecha, u których stóp klęczy św. Jacek
• fresk na suficie reprezentujący św. Stanisława w chwale.

Wiele historycznych wydarzeń miało miejsce w kościele św. Stanisława. Najwięcej było ich w XVII wieku, w związku z wojnami, które Polska prowadziła w obronie swojej niepodległości i w obronie chrześcijaństwa.

Kościół na przełomie wieków, odwiedzali Papieże, czy to błagając o zwycięstwo oręża polskiego, czy też dziękując za odniesione zwycięstwa.

Papież Jan Pawel II jako kardynał odwiedzał kościół polski i wspólnotę Polaków w Rzymie zawsze, gdy przebywał w Wiecznym Mieście. Jako Papież był tu przynajmniej trzykrotnie.

Papież Franciszek odprawił w naszym kościele Mszę Świętą dziękczynną po kanonizacji Jana Pawła II 4 maja 2014 r.

Wśród lokalnej Polonii, kościół ten nazwany jest „Kościołem Polskim”.

Dzisiaj po raz pierwszy staje przed wami Jan Paweł II. Po upływie 4 tygodni od tamtej audiencji generalnej, pragnie was pozdrowić i rozmawiać z wami. Pragnie omawiać w dalszym ciągu tematy rozpoczęte już przez Jana Pawła I. Pamiętamy, że mówił o cnotach teologicznych: o wierze, nadziei i miłości. Zakończył miłością. Ta cnota – która stanowiła przedmiot jego ostatniej nauki – jest tutaj na ziemi największą cnotą, jak uczy św. Paweł; jest cnotą, która przekracza próg życia i śmierci. Ponieważ gdy kończy się czas Wiary i Nadziei, trwa Miłość. Jan Paweł I przeszedł już przez czas Wiary, Nadziei i Miłości, która tak wspaniale wyraziła się na tej ziemi i której pełnia odsłania się jedynie w wieczności.

Jan Paweł II, Przemówienie w czasie pierwszej audiencji generalnej, Watykan, 25 października 1978 r.

Audiencja u papieża to pragnienie wielu wiernych przybywających do Watykanu. Papież, oczywiście, nie jest w stanie przyjąć każdego osobiście, dlatego spotyka się jednocześnie ze wszystkimi. Zwyczaj cotygodniowych audiencji powszechnych dla wszystkich wiernych wprowadził papież Pius XI w 1930 roku, tuż po odzyskaniu niepodległości przez Stolicę Apostolską.

Biskup Rzymu – zwykle wychodząc od jakiegoś tekstu biblijnego – głosi doktrynę katolicką dotyczącą życia ludzkiego, a następnie modli się w różnych intencjach. Audiencję kończy błogosławieństwo apostolskie będące równocześnie gestem błogosławiącym przedmioty religijne, dewocjonalia.

Miejsce audiencji papieskich zależy od pory roku: zimą w sali audiencyjnej Pawła VI w Watykanie, a wiosną, latem i jesienią na placu przed bazyliką św. Piotra w Watykanie. Dzień audiencji to środa, zwykle g. 10.

Wejście na audiencję papieską jest zawsze bezpłatne! Jedynie audiencje specjalne, zarezerwowane dla wybranych osób oraz niektóre sektory nieopodal tronu papieskiego wymagają specjalnej rezerwacji w Prefekturze Apostolskiej.

Pamiętajcie, aby na audiencję przyjść przynajmniej godzinę wcześniej aby zajęć dobre miejsce. Papież często przed rozpoczęciem audiencji, przejeżdża swoim Papamobile przez plac św. Piotra, będziecie mieli szansę zobaczyć go z bliska i pozdrowić.

A kto z Was nie będzie w Rzymie we środę, może spróbować spotkać papieża w niedzielę. Swoistą niedzielną „mini-audiencją” jest recytacja na placu św. Piotra modlitwy Anioł Pański w każdą niedzielę o g. 12, oczywiście wtedy, gdy papież jest w Rzymie. Papież krótko wtedy przemawia, pozdrawia i błogosławi wiernych, zwykle z okna swojego gabinetu w Pałacu Apostolskim.

Podczas pobytu w poliklinice Gemelli doświadczyłem wiele ludzkiej życzliwości ze wszystkich stron świata; życzliwość ta objawiała się przede wszystkim w modlitwie. Przed oczyma miałem wówczas scenę z życia pierwszych chrześcijan, którzy «nieustannie modlili się do Boga», gdy życie Piotra było wystawione na wielkie niebezpieczeństwo.

Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy św. i konsekracji sanktuarium MB Fatimskiej w Zakopanem na Krzeptówkach, 7 czerwca 1997 r.

Zachęcam Was również do podziwiania innego pomnika upamiętniającego osobę Ojca Świętego. Rzeźbę, którą moim zdaniem warto zobaczyć wykonał włoski artysta Stefano Pierotti. Została ona inaugurowana przez Stanisława kard. Dziwisza 30 czerwca 2009 r.

To pomnik o wysokości około 4,6 metra wykonany z białego marmuru i usytuowany na placu przed głównym wejściem do szpitala Gemelli. Dzieło zatytułowano słowami Nie lękajcie się, wypowiedzianymi przez papieża w 1978 roku, w trakcie Mszy Świętej rozpoczynającej wieloletni Pontyfikat.

W tym szpitalu Jan Paweł II spędził jako pacjent aż 153 dni.

Po raz pierwszy trafił tu po zamachu na placu Świętego Piotra 13 maja 1981 r., a po raz ostatni w 2005 r. W trakcie pobytu w szpitalu Gemelli, Papież aż 21 razy błogosławił chorych i wiernych ze szpitalnego okna na dziesiątym piętrze, przekazując w ten sposób tradycyjne niedzielne błogosławieństwo Anioł Pański dodając otuchy najbardziej cierpiącym i potrzebującym.

Biorąc pod uwagę ilość czasu tam spędzonego, Jan Paweł II określił szpital Gemelli – „Watykanem nr III”.

Cieszę się, że mogę dziękować Bogu w kościele Santo Spirito in Sassia, połączonym ze szpitalem o tej samej nazwie, który stał się wyspecjalizowanym ośrodkiem duszpasterskiej opieki nad chorymi, a także miejscem promowania duchowości Bożego Miłosierdzia. To znaczące i właściwe, że właśnie tutaj, obok starego szpitala, ludzie modlą się i pracują z troską o zdrowie ciała i ducha.

Jan Paweł II, 23 kwietnia 1995 r.

Przemierzając szlak św. Jana Pawła II w Rzymie musicie odwiedzić kościół pw. Św. Ducha czyli Santo Spirito in Sassia, jest on położony kilka kroków od Placu Świętego Piotra.

Kościół ten ma długą historię świadczenia miłosierdzia wobec ludzkiego ducha i ciała, a także piękny i bardzo bogaty wystój świątyni, którą zdobią liczne obrazy, freski, dzieła wybitnych twórców z wielu epok. Od lat jest też miejscem skupiającym rzymską Polonię oraz pielgrzymów z Polski.

W 1198 roku na zlecenie papieża Innocentego III obok kościoła został wybudowany pierwszy w Europie szpital pw. Ducha Świętego. Budowę i prowadzenie tego dzieła papież zlecił Guidonowi di Montpellierowi, założycielowi Bractwa Szpitalnego Ducha Świętego we Francji.

Kościół i szpital Ducha Świętego cieszą się niezwykle dobrą opinią wśród mieszkańców Rzymu, a także wśród pielgrzymów. Wnętrze świątyni poza częścią główną ma wiele kaplic po prawej i lewej stronie, a wszystkie są bogato zdobione. Dominującym tematem w malarstwie ze względu na przylegający do świątyni szpital są ewangeliczne sceny związane z uzdrowieniami ciała i ducha.

Trzecia kaplica po prawej stronie poświęcona jest obecnie Miłosierdziu Bożemu i św. Siostrze Faustynie. Znajduje się w niej obraz Jezusa Miłosiernego, statua św. Siostry Faustyny Kowalskiej oraz jej relikwiarz ofiarowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II po kanonizacji Apostołki Bożego Miłosierdzia.

Na kopule podzielonej na trzy części możecie podziwiać piękne malowidła. Po bokach ołtarza znajdują się obrazy przedstawiają Jezusa przywracającego wzrok niewidomemu oraz uzdrawiającego człowieka sparaliżowanego.

Ojciec Święty Jan Paweł II w 1991 roku ustanowił w kościele Santo Spirito in Sasia Centrum Duchowości Miłosierdzia Bożego .

Przy sanktuarium pracują siostry ze Zgromadzenia SS. Matki Bożej Miłosierdzia.

Kościoły są miejscem, które przechowuje pamięć o zmarłych. Tak jak początek życia religijnego każdego wierzącego wiąże się z chrzcielnicą, tak też jego kres, śmierć i pogrzeb również dokonują się w cieniu świątyni.

Jan Paweł II, Homilia podczas Mszy Świętej i konsekracji kościoła MB Fatimskiej na Krzeptówkach, 7 czerwca 1997 r.

Wielu polskich turystów zwiedzających Watykan poszukuje grobu papieża-Polaka. Wbrew powszechnemu przekonaniu nie znajduje się on w Grotach Watykańskich, ale na terenie Bazyliki Świętego Piotra.

Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 r. o godzinie 21.37. Pogrzeb był jednym z największych zgromadzeń chrześcijan w historii świata. Na ceremonię przybyło do Rzymu około 4 milionów ludzi. Ponadto w wielu krajach świata odbyły się lokalne uroczystości żałobne. W pogrzebie uczestniczyło 4 królów, 5 królowych, ponad 70 prezydentów państw reprezentujących kraje z różnych zakątków globu, wielu wyznawców innych religii. Nabożeństwo prowadzone było w języku łacińskim; modlono się również po włosku, francusku, polsku, niemiecku, w języku suahili, tagalskim i po portugalsku.

Wierni na placu św. Piotra krzyczeli: Santo Subito! – był to krzyk tłumu wiernych, którzy w ten sposób domagali się szybkiej kanonizacji Jana Pawła II.

I tak też się stało. Zaledwie po 2 miesiącach od śmierci, papież Benedykt XVI rozpoczął proces beatyfikacyjny.

Grobowiec Jana Pawła II początkowo był umiejscowiony w podziemnej krypcie Bazyliki Świętego Piotra, w pobliżu miejsca, gdzie według tradycji miałby znajdować się grobowiec św. Piotra. Od zakończenia uroczystości związanych z beatyfikacją Jana Pawła II, 30 kwietnia 2011 r., na miejsce ostatniego spoczynku świętego Jana Pawła II wybrano grobowiec znajdują się po prawej stronie od wejścia do Bazyliki, w Kaplicy Świętego Sebastiana. Widniała na nim płyta z białego marmuru, z napisem : BŁOGOSŁAWIONY JAN PAWEŁ II PAPIEŻ. Po zakończeniu procesu beatyfikacyjnego w 2011 r., płytę nagrobną przewieziono i złożono w Łagiewnikach pod Krakowem. W dzień uroczystości związanych z kanonizacją Jana Pawła II, 27 kwietnia 2014 r., na płycie grobowca zamieszczono nowy napis: ŚWIĘTY JAN PAWEŁ II PAPIEŻ.

Aby trafić do grobu św. Jana Pawła II należy przejść obok znajdującą się w najbliższym sąsiedztwie kaplicy z Piętą Michała Anioła. Jeśli chcecie zatrzymać się tu kilka chwil aby pogrążyć w ciszy i w modlitwie, postarajcie się dotrzeć na miejsce wcześnie rano, najlepiej  tuż po otwarciu świątyni.

W każdy czwartek o g. 7.10 przy grobie św. Jana Pawła II odprawiana jest Msza Święta w języku polskim, transmitowana przez Radio Watykańskie, Radio Maryja i kilka innych rozgłośni radiowych. Tradycja czwartkowych Eucharystii sprawowanych przy grobie św. Jana Pawła II jest długa. Msze św. z udziałem Polaków zostały zapoczątkowane zaraz po śmierci Ojca Świętego. W tej szczególnej modlitwie bierze udział co tydzień wielu Polaków, zarówno mieszkających w Rzymie, jak i przyjeżdżających  do Wiecznego Miasta.

To miejsce, w czasie moich pobytów w Rzymie, bardzo mi pomagało modlić się. I dlatego również dzisiaj pragnąłem przybyć tutaj. Modlitwa, która w różny sposób wyraża stosunek człowieka do Boga żywego, jest także pierwszym zadaniem i niejako pierwszymi słowami papieża, tak jak jest pierwszym warunkiem jego posługiwania w Kościele i w świecie.

Jan Paweł II, Przemówienie podczas odwiedzin na wzgórzu Guadagnolo, 29 października 1978 r.

Dziś czas na wycieczkę w ukochane miejsce Ojca Świętego. To właśnie tu, bardzo często uciekał aby odpocząć od rzymskiego zgiełku i poświęcić się modlitwie.

Kierunek naszej podróży to niezwykłe Sanktuarium Matki Bożej na Mentorelli, jedno z najstarszych maryjnych sanktuariów we Włoszech i w Europie.

Mentorella położona jest w Górach Prenestyńskich, na wysokości około 1018 m npm., na wschód od Rzymu, w odległości prawie 60 km. Kościół i klasztor osadzone są na wysuniętej skale na wschodnim stoku góry Guadagnolo.

Z Rzymu najłatwiej dotrzeć w pobliże sanktuarium samochodem. Dla odważnych i tych którzy lubią i mogą wędrować, dostępnych jest kilka szlaków, krótszych i dłuższych. My polecamy Wam szlak Karola Wojtyły, który zaczyna się w pobliskiej miejscowości Pisoniano i biegnie przez około 2,5 kilometra, aż do samego Sanktuarium.

Wspinając się na wzgórze, stopniowo zaczniecie odczuwać powiew świeżego powietrza i otoczy Was magiczna cisza. Kiedy już dotrzecie na szczyt i staniecie na sanktuaryjnym dziedzińcu, Waszym oczom ukaże się niepowtarzalna panorama.

Zapewniamy Was: warto!

Opiekę nad sanktuarium już od 1857 roku sprawuje Zgromadzenie Zmartwychwstania Pańskiego. Duszpasterze Zgromadzenia ugoszczą Was z radością, oprowadzą po Sanktuarium i opowiedzą o ulubionych miejscach Ojca Świętego w tym zakątku świata.

Nasza grupa małych tropicieli poznała to miejsce od podszewki dzięki gościnności i dyspozycyjności księży, a zwłaszcza x. Damiana, który z niezwykłą cierpliwością tłumaczył najmłodszym uczestnikom wyprawy każdy szczegół i każdą ciekawostkę.

Zabytki, na które musicie zwrócić uwagę, to:

• kościół w stylu bazylik rzymskich z XII wieku
• cudowna figura MB Łaskawej z dzieciątkiem na kolanach, w szatach ozdobionych szlachetnymi kamieniami i perłami, pochodząca z XII wieku;
• kaplica Krzyża Świętego z dwoma kamiennymi kolumnami z IV w.
• krzyż procesyjny z XIV wieku wykonany z drewna pokrytego srebrną blachą
• kandelabr siedmioramienny na olej
• płaskorzeźba w drzewie dębowym
• kaplica świętego Sylwestra ozdobiona w XVII w. freskami
• nawa główna
• na skale kaplica św. Eustachego z II poł. XVII w. prowadzą do niej Schody Święte
• w skale znajduje się grota św. Benedykta z ołtarzem i figurą Świętego

To ukryte w naturze Sanktuarium, było jednym z ulubionych miejsc pielgrzymkowych Karola kard. Wojtyły, z czasów jego biskupich wizyt w Rzymie. Ojciec Święty przyjeżdżał tutaj już jako student uniwersytetów rzymskich, a wielokrotnie bywał tu jako biskup krakowski i kardynał. Pierwszy oficjalny wpis pamiątkowy x. Karola Wojtyły pochodzi z lat 60.

Z oficjalną wizytą Jan Paweł II jako biskup Rzymu, przyjechał do włoskiego sanktuarium 29 października 1978 r., czyli już dwa tygodnie po wyborze na Stolicę Piotrową.

Często wraz z nim byli również inni kapłani i goście, m.in. Prymas Polski Stefan kard. Wyszyński. Chwilom ciszy, modlitwie i kontemplacji sprzyja nieustannie przepiękna przyroda i wyjątkowa lokalizacja ukrytego w górach zakątka Maryi.

Piękny, górzysty krajobraz w Mentorelli, pośród którego znajduje się sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, przypominał Ojcu Świętemu rodzinne strony i góry, które tak bardzo kochał. Miejsce to, zauroczyło również nas i z pewnością tam wkrótce wrócimy!

Wielu Polaków przybywa do Rzymu, niektórzy odwiedzają też Castel Gandolfo. Kiedy znajdą się w kaplicy domowej tej rezydencji Papieża, o dziwo spotkają się tam z freskami na ścianach bocznej kaplicy upamiętniającymi dwa wydarzenia z dziejów naszych, polskich. Pierwszy, to obrona Jasnej Góry, a drugi to «Cud nad Wisłą».

Jan Paweł II, Przemówienie na zakończenie Liturgii Słowa przed katedrą św. Floriana w Warszawie, 13 czerwca 1999 r.

Dziś zabieramy Was na wycieczkę w okolice Rzymu, do Pałacu Apostolskiego w Castel Gandolfo. Pojedziemy tam specjalną kolejką.

Latem temperatury w Rzymie są naprawdę wysokie. Rzymianie, gdy tylko nadarzy się okazja, uciekają nad morskie plaże lub nad jeziora znajdujące się nieopodal stolicy.

Od wieków zwyczaj ten kultywowali też kolejni Biskupi Rzymu. Obecny papież Franciszek jednak zrezygnował z wakacji w Castel Gandolfo i zdecydował aby drzwi wielkiej wznoszącej się tam rezydencji otwarte zostały dla turystów!

Po raz pierwszy zajrzeć możemy więc do 20 pokoi, które dotąd dla oczu ciekawskich były niedostępne. Wśród nich znajduje się m.in. prywatna papieska sypialnia wraz z przylegającą do niej kaplicą. Poza niezwykłymi apartamentami czeka tu na nas 400 lat historii, liczne obrazy, liturgiczne stroje, mundury, a nawet lektyka Piusa IX i BMW Jana Pawła II! Do pałacu przylega lądowisko helikopterów, którymi papieże przemieszczali się z Watykanu do swej letniej rezydencji oraz odkryty basen, wzniesiony za pontyfikatu Jana Pawła II.

Łącznie papieska rezydencja w Castel Gandolfo rozciąga się na powierzchni 55 ha, co stanowi obszar aż 11 razy większy od samego Watykanu! W granicach tego terytorium ulokowany jest pałac papieski, którego budowę rozpoczęto w latach dwudziestych XVII wieku oraz mieszczące się w nim obserwatorium astronomiczne. Sporą część obszaru zajmuje ogromny ogród wypełniony kwiatami oraz ogromny ogród warzywny. Tutejsze całkiem pokaźne gospodarstwo ogrodniczo-rolne zaopatruje w żywność Stolicę Apostolską, a część rolnych płodów sprzedawanych jest też w najbliższej okolicy.

Specjalna elektryczna kolejka zawiezie Was ze stacji Roma San Pietro do podrzymskiej rezydencji papieży w Castel Gandolfo. Pociąg kursuje w każdą sobotę, a odjazd jest zawsze w godzinach porannych.

Jeśli natomiast chcecie wyruszyć z centrum miasta to pamiętajcie, że ze stacji Termini odjeżdżają co pół godziny w kierunku Castel Gandolfo podmiejskie pociągi, które również dowiozą Was bezpiecznie do celu.

Chcemy, ażeby ten dom służył naszemu pielgrzymowaniu. Pielgrzymowaniu każdego człowieka, a w szczególności każdego Polaka, czy to z Polski, czy z jakiejkolwiek strony świata. Żeby był miejscem, na którym ten pielgrzym się zatrzymuje, do którego przybywa i z którego odchodzi umocniony, podniesiony na duchu, zaprawiony do nowej nadziei. Takie jest przeznaczenie ogólne tego domu. Jest darem pielgrzymów dla pielgrzymów. Darem dzisiejszego pokolenia pielgrzymów dla dzisiejszego pokolenia, ale także i dla następnych coraz dalszych pokoleń pielgrzymów, tak jak kiedyś takim darem było polskie hospicjum, które tutaj w Rzymie powołał do istnienia Sługa Boży kard. Stanisław Hozjusz.

Jan Paweł II, Przemówienie z okazji otwarcia Domu Polskiego w Rzymie, 7 listopada 1981 r.

 Chcecie zobaczyć osobiste przedmioty Jana Pawła II oraz dary, jakie otrzymał, w tym pamiątki po królach Polski? Na pewno znajdziecie je 12 km od Watykanu, w północno-zachodniej części Rzymu, w Domu Polskim im. Jana Pawła II przy via Cassia 1200, gdzie królują polska gościnność i duchowość.

Gdy Karol Wojtyła został papieżem, Polacy zaczęli pielgrzymowanie do Rzymu na niespotykaną wcześniej skalę, dlatego potrzebne było miejsce, gdzie mogliby się zatrzymać. Tym miejscem, od 1981 roku do dzisiaj jest Dom Polski, dar Polaków z całego świata dla wspaniałego rodaka. Ojciec Święty osobiście go poświęcił co upamiętnia tablica w holu wejściowym.

W kaplicy przechowywane są relikwie krwi świętego Jana Pawła II. W Domu Polskim są ponadto zgromadzone zbiory ośrodka dokumentacji i studium pontyfikatu.

Dojedziecie tutaj:

• z centrum Rzymu – autobusami 201, 907
• pociągiem – należy wysiąść na stacji La Giustiniana
• a także samochodem – zjazd z GRA (Grande Raccordo Anulare) nr 5, kierunek Cassia-Viterbo

Jan Paweł II marzył, aby każdy pielgrzym wyjeżdżał z Domu Polskiego umocniony i podniesiony na duchu.

Najlepiej sami przekonajcie się, że warto tu być.

 Chcecie zobaczyć osobiste przedmioty Jana Pawła II oraz dary, jakie otrzymał, w tym pamiątki po królach Polski? Na pewno znajdziecie je 12 km od Watykanu, w północno-zachodniej części Rzymu, w Domu Polskim im. Jana Pawła II przy via Cassia 1200, gdzie królują polska gościnność i duchowość.

Gdy Karol Wojtyła został papieżem, Polacy zaczęli pielgrzymowanie do Rzymu na niespotykaną wcześniej skalę, dlatego potrzebne było miejsce, gdzie mogliby się zatrzymać. Tym miejscem, od 1981 roku do dzisiaj jest Dom Polski, dar Polaków z całego świata dla wspaniałego rodaka. Ojciec Święty osobiście go poświęcił co upamiętnia tablica w holu wejściowym.

W kaplicy przechowywane są relikwie krwi świętego Jana Pawła II. W Domu Polskim są ponadto zgromadzone zbiory ośrodka dokumentacji i studium pontyfikatu.

Dojedziecie tutaj:

• z centrum Rzymu – autobusami 201, 907
• pociągiem – należy wysiąść na stacji La Giustiniana
• a także samochodem – zjazd z GRA (Grande Raccordo Anulare) nr 5, kierunek Cassia-Viterbo

Jan Paweł II marzył, aby każdy pielgrzym wyjeżdżał z Domu Polskiego umocniony i podniesiony na duchu.

Najlepiej sami przekonajcie się, że warto tu być.