AKTUALNOŚCI

PRZYBLIŻYŁ PRACĘ DO TAJEMNICY ODKUPIENIA

19 marca 2021

Józef, który swoje ludzkie ojcostwo w stosunku do Jezusa przyjął od początku przez „posłuszeństwo wiary”, idąc za światłem Ducha Świętego, które przez wiarę udziela się człowiekowi, zapewne też coraz pełniej odkrywał niewysłowiony dar tego ojcostwa.

Codziennym wyrazem tej miłości jest w życiu Rodziny nazaretańskiej praca. Zapis ewangeliczny utrwalił rodzaj tej pracy, przez którą Józef starał się zapewnić utrzymanie Rodzinie: cieśla. To jedno słowo obejmuje ciąg wszystkich lat życia Józefa w Nazarecie. Dla Jezusa są to lata życia ukrytego, o których mówi Ewangelista (po wydarzeniu w świątyni jerozolimskiej): „… poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany” (Łk 2, 51). Owo „poddanie”, czyli posłuszeństwo Jezusa w domu nazaretańskim bywa powszechnie rozumiane również jako uczestniczenie w pracy Józefa. Ten, o którym mówiono, że jest „synem cieśli”, uczył się pracy od swego domniemanego „ojca”. Jeżeli Rodzina z Nazaretu jest w porządku zbawienia i świętości przykładem i wzorem dla ludzkich rodzin, to podobnie i praca Jezusa przy boku Józefa-cieśli.  […]  Józef z Nazaretu, przez swój warsztat, przy którym pracował razem z Jezusem, przybliżył ludzką pracę do tajemnicy Odkupienia.

Jan Paweł II, Redemptoris Custos, 15 sierpnia 1989 r.

Ojciec rodziny niech pamięta o szacunku należnym żonie, na wzór Józefa, który otaczał tak wielką czcią Maryję. Podobnie jak św. Józef, ojciec ma też wspierać matkę swoich dzieci, bo łatwiej jest dać życie dzieciom, aniżeli je dobrze wychować. Zaszczytna to służba. Nie ma wspanialszej od niej. Ten zaszczytny wysiłek ojców jest zatem z woli Ojca Niebieskiego, bo dzieci swoje zleca ich opiece. Powinni być więc wzorem dobroci, mądrości i miłości ojcowskiej – cnót, które znalazły swe odbicie w Świętym Józefie. Tak jak w Nazarecie, trud i poświęcenie ojcowskie, ma być skierowane ku dziecku – dziecku Bożemu, które jest najważniejszym sensem rodziny. Ojciec – prawdziwy Józef, niczym jest w domu, bo „panem” jego jest dziecię. Ojciec rodziny powinien pamiętać, że nie żyje już dla siebie. Jego talenty, umiejętności, owoce pracy nie są jego własnością, lecz własnością jego rodziny, żony, dzieci, bo Bóg żywi dzieci ludzkie z pracy rąk ojców ziemskich, jak żywił Syna swego z pracy rąk Świętego Józefa

Stefan kard. Wyszyński, Prymas Polski, Wypełniamy jasnogórskie śluby Narodu, 1957